هنرستان هتلداری و جهانگردی هما

آداب و رفتار مسافر در هواپیما از زبان

 

کارشناسان خبره جهانگردی  هادی عربی گل 

 

 

اعصاب خورد کن ترین مسافران هواپیما

چندی پیش سایت مسافرتی معروف Expedia نتایج نظرسنجی اتیکت پرواز را منتشر کرد و به معرفی مسافران اعصاب خورد کن که موجب آزار و مزاحمت سایر مسافران می شوند پرداخت. خواندن این نتایج هم بامزه است و هم آموزنده. شما حتماً دوست ندارید یکی از این مسافران اعصاب خورد کن باشید، اما شاید نمی دانید برخی رفتار ها در طول پرواز بی احترامی به حقوق دیگران است و موجب آزار و رنجش آن ها می شود. این مقاله مخصوص شماست و نکات زیادی برای آموختن دارد. با 2Safar همراه باشید.

مسافرانی که اصرار دارند کنار صندلی بنشینند و در عین حال زود زود به دستشویی می روند.

بگذارید بدون تعارف بگوییم اگر عادت دارید زود زود به دستشویی بروید از خیر صندلی کنار پنجره بگذرید. به قول معروف نمی شود هم خدا را بخواهید هم خرما را. به فکر آن مسافرهای بدبختی باشید که صندلی های کناری نشسته اند و تا چشم هایشان برای چرت زدن گرم می شود از آن ها می خواهید از جایشان بلند شوند. 24 درصد از شرکت کنندگان در نظر سنجی از این مسافران شکایت داشته اند.

 

 

مسافرانی که کفش ها و جوراب هایشان را در پرواز در می آورند.

اگر پاهایتان در کفش راحت نیست و دوست دارید هر چه زودتر از شر آن ها خلاص شوید، مسافران دیگر چه گناهی کرده اند که باید بوی پای شما را تحمل کنند؟ اگر پروازتان کمتر از دو ساعت است که کلاً به در آوردن کفش ها فکر نکنید. در پرواز های طولانی تر هم در آوردن کفش ها آدابی دارد. حتماً جوراب های تمیزی به همراه داشته باشید و پس از درآوردن کفش ها آن جوراب ها را بپوشید. جورابی انتخاب کنید که نخی باشد و راحت بو نگیرد. در پرواز های خیلی طولانی ایرلاین معمولاً جوراب در اختیار شما می گذارد.

 

 

زوج هایی که زیاد از حد ابراز احساسات می کنند.

فراموش نکنید هواپیما یک مکان عمومی است و نباید رفتاری از خود نشان دهید که موجب انزجار و ناراحتی سایرین شود. ابراز احساسات عاشقانه ی خود را برای خلوت بگذارید و حرمت سایر مسافرین را رعایت نمایید. فراموش نکنید 26 درصد شرکت کنندگان در تحقیق، زوج های این چنینی را مسافران اعصاب خورد کنی می دانند که رفتار صحیح در پرواز را بلد نیستند.

 

 

کسانی که از پشتی صندلی مسافر جلویی به عنوان دستگیره و اهرم استفاده می کنند.

قبول داریم که فضای بین ردیف ها کم است، مسافر جای کافی ندارد و گاهی مجبور است از پشتی صندلی نفر جلویی بگیرد تا بلند شود. همه ی ما ناخواسته مرتکب این کار می شویم. اما فراموش نکنید تکرار این کار برای مسافر جلویی آزار دهنده است چون شما در واقع پشتی صندلی او را به طرف خود می کشید و آن را تکان می دهید.

 

 

مسافرانی که غذاهایی با بوی تند در هواپیما می خورند.

از آن جا که بسیاری از ایرلاین ها سرو غذا در هواپیما را (به جز پرواز های بین المللی) متوقف کرده اند، اغلب مسافران غذای خود را به داخل هواپیما می آورند. اگر شما هم در زمره ی این افراد قرار دارید لازم است غذایی بدون بو انتخاب کنید. اسنک های ساده و میوه جات انتخاب خوبی هستند. از غذاهایی چون ساندویچ تن، تخم مرغ آب پز، پنیرهای تند، سوسی و کالباس و هر غذایی که بو دارد بپرهیزید.

 

 

مسافرانی که بار و بندیل زیاد با خود به داخل هواپیما می آورند.

امروزه بسیاری از ایرلاین ها برای چمدانی که تحویل بار داده می شود پول اضافه دریافت می کنند. همچنین اضافه بار جریمه ی سنگینی دارد. در نتیجه برخی مسافران می کوشند با بردن بار زیاد به داخل هواپیما در این هزینه ها صرف جویی کنند و به این فکر نمی کنند که هر مسافر فضای محدودی برای قرار دادن بارهایش در محفظه ی بالای سر یا زیر صندلی اش دارد. مسافرانی که بار زیاد با خود به داخل هواپیما می آورند موجب ایجاد اذیت و مزاحمت برای سایر مسافرین می شوند. آن ها با کولی و چمدان خود ناخواسته به دیگران تنه می زنند، هنگام نشستن بر صندلی دیگران را پشت سر خود معطل می کنند تا بار های متعدد خود را در محفظه ی بالای سر جای بدهند و در نهایت نیز جای کافی برای بارهای مسافران هم ردیفی خود باقی نمی گذارند.

شما باید توجه داشته باشید که در بیشتر پرواز ها فقط به اندازه ی یک چمدان استاندارد سایز کابین در محفظه ی بالای سر خود جای دارید. سایر بار و بندیلی که به داخل هواپیما می برید عملاً باید روی پایتان یا پایین صندلی بگذارید و نه تنها جای خود را تنگ خواهید کرد بلکه گاهی مهمانداران اجازه ی این کار را به شما نمی دهند. پس از قبل درست برنامه ریزی کنید و به اندازه ی معین بار به داخل کابین ببرید.

 

 

مسافرانی که صندلی خود را می خوابانند.

درست است که صندلی شما این قابلیت را دارد که کمی به عقب رفته و حال خوابیده پیدا کند، اما بهتر است جز پرواز های واقعاً طولانی از این قابلیت استفاده نکنید چون واقعاً جای مسافر پشت سر خود را تنگ خواهید کرد. 32 درصد از شرکت کنندگان در تحقیق مسافرانی که به محض نشستن صندلی خود را می خوابانند جزء اعصاب خورد کن ترین مسافران به شمار آورده اند. شما اعصاب خورد کن نباشید دوست عزیز!

 

 

مسافرانی که فکر می کنند فقط آن ها برای خروج از هواپیما عجله دارند.

همه ی ما چنین افرادی را دیده ایم، آن هایی که به محض فرود هواپیما حتی پیش از توقف کامل کمربند خود را باز می کنند و به سرعت وسایلشان را جمع آوری کرده و آماده ی خروج می شوند. این افراد می کوشند در صف خروج جا بزنند و رعایت نوبت ردیف خود را نمی کنند. خیلی از اوقات این مسافران اعصاب خورد کن که صندلی های کنار پنجره یا وسط نشسته اند، مسافر سر ردیف را به زور بلند می کنند تا آماده ی رفتن شوند.

امیدواریم شما این عادت زشت را نداشته باشید و اگر دارید یک لحظه به این فکر کنید که ده ها جفت چشم در حال قضاوت شما هستند و خب حق هم دارند.

 

 

مسافران پر حرف

آن ها همه جا هستند، در اتوبوس، فضاهای عمومی و متأسفانه هواپیما. کسانی که نه تنها یکریز با فرد همراهشان صحبت می کنند، بلکه تن صدایشان هم بلند است و تا پنج ردیف جلوتر و عقب تر از خود را بدون فیض نمی گذارند. اگر این افراد تنها سفر کنند میلشان به پر حرفی را به کمک صحبت کردن با مسافر صندلی کناری فرو می نشانند. از آن جا که این افراد برای متکلم وحده بودن نیازی به همراهی چندانی ندارند، به تمام نشانه های غیر کلامی که از خود بروز می دهید تا بگویید میلی به صحبت ندارید بی توجه اند.

43 درصد از شرکت کنندگان در تحقیق افراد پر حرف را جزء اعصاب خورد کن ترین مسافران به شمار آورده اند. شما که در این دسته قرار ندارید؟

 

 

کسانی که با صدای بلند به موسیقی گوش می دهند یا به فیلم می خندند.

نتایج تحقیق نشان می دهد افرادی که با خودشان حرف می زنند و می خندند حتی اعصاب خورد کن تر از کسانی هستند که دیگران را به حرف می گیرند. مسافران پر حرف حداقل گاهی تحمل گذر زمان را برای همسفرانشان آسان می کنند اما مسافران پر سر و صدا هیچ سود و برکتی برای کسی ندارند.

توجه داشته باشید که صدا از هدفون ها و هندزفری ها به بیرون نفوذ می کند و اگر با صدای بلند به موسیقی گوش کنید یا فیلم ببینید، مزاحم مسافر کناری خود خواهید بود. شما که نمی خواهید رتبه ی چهارم در اعصاب خورد کن ترین مسافرین هواپیما را به دست بیاورید؟

 

 

مسافرانی که عطر های تند استفاده می کنند.

رتبه ی سوم به کسانی می رسد که یک شیشه ی عطر قبل از پرواز روی خود خالی می کنند. شما باید بدانید افراد زیادی از بوی عطر، حتی عطرهای به ظاهر خوشبو، خوششان نمی آید و حتی دچار سردرد یا حساسیت می شوند. قبل از پرواز دوش بگیرید تا بدن تمیزی داشته باشید و سپس فقط کمی عطر کاملاً ملایم یا صرفاً دئودورانت استفاده کنید.

 

 

مسافرانی که کنترلی بر روی بچه هایشان ندارند.

60 درصد از شرکت کنندگان در تحقیق از این مورد به عنوان بدترین نام برده اند. این یک واقعیت است که وقتی در پرواز متوجه می شویم در نزدیکی یک فرد بچه دار هستیم عزا می گیریم. به خصوص که برخی والدین اصلاً کاری به کار بچه هایشان ندارند و اجازه می دهند آن ها هر بلایی که می خواهند بر سر خود و هواپیما و سایر مسافران بیچاره ی اطراف بیاورند.

 

 

مسافرانی که به پشتی صندلی ردیف جلوی خود لگد می زنند.

می رسیم به این گزینه که بیشترین شکایت از آن در نظر سنجی ابراز شده است. این بدترین بلایی است که می توانید بر سر مسافر ردیف جلوی خود بیاورید. اغلب کودکان تمایل به این کار دارند و والدین باید مراقب باشند که جلوی کودک خود را بگیرند.

 

 

 

 

کارشناس خبره هتلداری و گردشگری کد 868 - هادی عربی گل 

انواع اتاق در‏ هتل ها

اتاق یک نفره :

این نوع از اتاق، سینگل نامیده می شود. دارای یک تخت بوده و اختصاراً با علامت ‏SGL‏ نشان داده می شود ‏‏.‏

 

اتاق دو نفره :

اتاق دو نفره دبل یا توئین نامیده می شود. دبل یعنی اتاقی که یک تخت دو نفره به هم چسبیده دارد و توئین اتاقی ‏است که دو تخت مجزا دارد و اختصاراً با علامت ‏DBL‏ نشان داده می شود .‏ ‏

اتاق دو نفره دبل یا توئین نامیده میشود

 

اتاق سه نفره :

این نوع از اتاق ها تریپل نامیده می شوند . دارای ۳ تخت تک نفره و یا یک تخت تک نفره و یک تخت دونفره به هم ‏چسبیده می باشد و اختصاراً با علامت ‏TPL‏ نشان داده می شود .‏

اتاق تریپل اختصاراً با علامت ‏TPL‏ نشان داده می شود .‏

 

سوئیت :

به اتاقی گفته می شود که قسمت جلوی آن مختص پذیرایی و پشت آن اتاق خواب قرار گرفته است ، در بعضی از ‏هتل ها قسمت پذیرایی در پایین و چند پله بالاتر، اتاق خواب و حمام قرار دارد ( دوبلکس ). البته می توان در سوئیت یک آشپزخانه ‏کوچک نیز دایر نمود .‏

 

آپارتمان :

عبارت است از یک حال و پذیرایی با یک، دو و یا سه اتاق خواب که هر کدام دارای دو تخت است . در ‏صورتی که آپارتمان دو اتاقه باشد، معمولا یکی از اتاق ها یک تخت دو نفره و اتاق دیگر ، دو تخت یک نفره خواهد داشت. هر ‏آپارتمان یک حمام مشترک دارد و یک آشپزخانه کوچک . همچنین معمولا در قسمت حال و پذیرایی، به تعداد کافی صندلی یا مبل راحتی وجود دارد.‏

 

کانکت روم :

دو اتاق تو در تو را اطلاق می شود که هر دو اتاق به راهرو اصلی هتل راه داشته و هر کدام به تنهایی ‏یک اتاق کامل است و حمام جداگانه ای هم دارد، این دو اتاق به وسیله یک در از وسط به هم متصل است. چنانچه یک خانواده ‏چهار نفره ، چنین اتاقی را درخواست نماید ، بچه ها در یک اتاق و پدر و مادر در اتاق دیگر اقامت خواهند نمود و بدون این که ‏درب راهرو اصلی را باز کنند، افراد دو اتاق از درب وسط می توانند با هم در ارتباط باشند.‏‏

اتاق کانکت دو اتاق تو در تو را اطلاق می شود

 

کابانا :

‏اتاقی است هم کف، که پنجره آن به محوطه ای باز می شود که متصل به استخر شناست. ساکن چنین اتاقی می ‏تواند برای تعویض لباس، از اتاق مخصوص خود استفاده نماید .‏

فیستا سوئیت:

این نوع سوئیت ها معمولاً در هتل هایی قرار دارند که دارای سالن عروسی است و پس از پایان ‏مجلس عروسی ، برای استراحت و خواب در اختیار عروس و داماد قرار می گیرد . معمولاً مخارج این سوئیت قبلاً جزو هزینه ‏های مجلس عروسی منظور گردیده و حساب جداگانه ای ندارد‎ .‎

اتاق های دیگری هم در هتل ها و متل ها وجود دارند که بنا به علاقه و تمایل مسافران در اختیار آنان گذاشته می شود و معمولا این گونه اتاق و سوئیت ها را هر هتل، بنا به موقعیت و سلیقه خود نامگذاری می کند.

‏اکسترا بد‎ ‎ـ تختخواب تاشو یا تخت اضافه

چون تعداد افراد بعضى از خانواده ها زیاد و بیش از تعداد تختخوابهاى اتاق است، ناچار استفاده از تخت اضافى ناگزیر خواهد بود ‏‏. تختخوابهاى اضافى را اکسترابد مى نامند. این تختها در طبقات هتل وجود دارد و براساس فرمى که رسپشن به خانه دارى مى ‏دهد، در اختیار اتاقها گذاشته مى شود. این تختها از نوع تاشو مى باشند و علت این که بایستى طى صدور فرمى تحویل شود این ‏است که بابت تخت اضافى، وجه اضافى از مسافر دریافت مى شود که به حساب اتاق منظور مى گردد. از این فرم، نسخه اى نیز ‏به کشیر (صندوق ) مى رود تا وجه تخت اضافى به حساب اتاق نوشته شود‎ .

تختخواب بچه

مسافرینى که بچه همراه مى آورند، معمولاً نیاز به تختخواب بچه دارند، زیرا تختخوابهاى مسافرین براى بچه مناسب نیست و ‏احتمال دارد بچه از روى تختهاى معمولى و مخصوص بزرگسالان به زمین بیافتد . این نوع تختها هم طى فرمى که قبلاً اشاره شد ‏به اتاق ، اضافه مى شود و وجه اضافى نیز به حساب منظور مى گردد. تختخواب بچه ،رو تشکى مشمع نیز دارد که مانع از ‏رسیدن رطوبت از بچه به تشک مى شود.‏

انواع سرویس در هتل ها

O.R- Only Room ‎‏ : اتاق جهت اقامت بدون هیچگونه وعده غذائی‎. ‎

‎ : B.B- Bed & Breakfast ‎ اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه در روز‎

. ‎

‎ : H.B- Half Board ‎ اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه و یک وعده نهار یا شام. مثلاً سرویس‎ H.Bدر دبی ‏معمولاً به یک وعده صبحانه و یک وعده نهار اطلاق گردیده در حالی که همان سرویس در ترکیه (منطقه آنتالیا و منطقه دریای ‏اژه) به یک وعده صبحانه و یک وعده شام اطلاق می گردد‎.

‎ F.B- Full Board ‎‏ : اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه ، یک وعده ناهار و یک وعده شام. در بعضی از هتل ها ‏این سرویس بصورت سرویس‎ Full board plus ‎یعنی اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه ، یک وعده ناهار ، یک ‏وعده شام هنگام صرف ناهار و شام ارائه می گردد‎ . ‎

ALL ‎‏-‏All Inclusive‏ : اتاق جهت اقامت همراه با تمام وعده های غذائی شامل صبحانه ، ناهار ، عصرانه و شام. این ‏سرویس معمولاً در هتل های واقع شده در شهرهای ساحلی نظیر کوش آداسی ، بدروم ، مارماریس ، آنتالیا و . . . ارائه می گردد ‏و بسته به نوع ارائه شده مثلاً تولید داخل یا خارج کشور و اینکه در چه ساعاتی از شبانه روز ارائه می گردد دارای واژه های ‏متفاوتی است نظیر‎ Ultra All Inclusive ‎و‎ Maximum All Inclusive ‎. در بعضی از هتل هائی که چنین سرویسی ارائه می ‏گردد، استفاده رایگان از ورزشهای آبی از قبیل جت اسکی ، اسکی روی آب ، غواصی ، ماساژ و . . . برای یکبار در طول اقامت ‏جزئی از سرویس می باشد‎ .‎

اصطلاحات مربوط به سن مسافر‎ ‎

بزرگسال-‎ Adult: به افراد بیش از ۱۲ سال اطلاق می گردد و با علامت اختصاری‎ ADL ‎نشان داده می شود‎ .‎

اطفال ۲-۶ سال‎ : Child-‎کودکانی هستند که معمولاً در هتل ها به آنها تخت اختصاص نمی یابد و با علامت اختصاری‎ CHD2-6 ‎نشان داده می شود‎

.‎

اطفال ۶-۱۲ سال‎ : Child-‎کودکانی هستند که معمولاً در هتل ها به آنها تخت از نوع سفری اختصاص می یابد و با علامت ‏اختصاری‎ CHD6-12 ‎نشان داده می شود‎ .‎

نوزاد ‏Infant‏ : به کودکان زیر دوسال اطلاق می گردد که معمولاً در هتل ها به آنها تخت اختصاص نمی یابد و با علامت ‏اختصاری ‏INF‏ نشان داده می شود .‏

• ۰ نظر
•  ۰  ۰

• هادی عربی گل

۰۴

دی

اصطلاحات هتلی مرسوم

اصطلاحات رزرو هتل

اگر تا به حال هتل رزرو کرده باشید با اصطلاحات عجیب و غریب و گاهی مبهم هتل ها آشنایی دارید. برخی از این اصطلاحات آنقدر گیج کننده هستند که معنایشان را نمی دانیم و از طرفی نگرانیم مبادا اتاق اشتباهی رزرو کرده باشیم. در این مطلب قصد داریم برخی از اصطلاحات مربوط به هتل را با شما در میان بگذاریم تا دفعه بعد که خواستید اتاق هتل رزرو کنید مثل یک حرفه ای رفتار کنید. با الی گشت همراه باشید.

اصطلاحات مربوط به نوع اتاق در هتل:

اتاق یک نفره : اتاق یک نفره Single نامیده می شود . دارای یک تخت بوده و اختصاراً با علامت SGL نشان داده می شود.

اتاق دو نفره: اتاق دو نفره Double یا Twin نامیده می شود . Double یعنی اتاقی که یک تخت دو نفره به هم چسبیده دارد و Twin اتاقی است که دو تخت مجزا دارد و اختصاراً با علامت DBL نشان داده می شود.

اتاق سه نفره: اتاق سه نفره Triple نامیده می شود، دارای ۳ تخت تک نفره و یا یک تخت تک نفره و یک تخت دونفره به هم چسبیده می باشد و اختصاراً با علامت TPL نشان داده می شود.

سوئیت(Suite): به اتاقی گفته می شود که قسمت جلوی آن مختص پذیرایی و پشت آن اتاق خواب قرار گرفته است ، در بعضی از هتل ها قسمت پذیرایی در پایین و چند پله بالاتر اتاق خواب و حمام قرار دارد (Duplex) البته می توان در سوئیت یک آشپزخانه کوچک نیز دایر نمود.

آپارتمان(Apartment): عبارت است ازیک هال و پذیرایی با یک، دو و یا سه اتاق خواب که هر کدام دارای دو تخت است . در صورتی که دواتاقه باشد، معمولاً یک اتاق (Double) یک تخت دو نفره و اتاق دیگر Twin ، دو تخت یک نفره خواهد داشت. هر آپارتمان یک حمام مشترک دارد و یک آشپزخانه کوچک.معمولاً در قسمت پذیرایی به تعدادکافی صندلی یا مبل راحتی وجود دارد.

استودیو(Studio): به اتاقهایی گفته می شود که در بدو ورود به شکل اتاق پذیرایی دیده می شود ولی در صورتی که مبلها یا کاناپه ها را به صورت تختخواب در آورند حکم اتاق خواب را خواهد یافت، از این رو، روزها اتاق پذیرایی و شبها اتاق خواب است، البته کاناپه ها طوری ساخته شده اند که می توان بالش و پتو و ملحفه را داخل آن جای داد. اتاق استودیو حمام نیز دارد، استودیو می تواند آشپزخانه کوچکی نیز داشته باشد .

کانکتد روم(Connected Room): دو اتاق تودرتو را می گویند، هر دو اتاق به راهرو اصلی هتل راه دارد و هر کدام به تنهایی یک اتاق کامل است و حمام جداگانه ای هم دارد، این دو اتاق به وسیله یک در از وسط به هم متصل است. چنانچه یک خانواده چهار نفره، چنین اتاقی را درخواست نماید، بچه ها در یک اتاق و پدر و مادر در اتاق دیگر اقامت خواهند نمود، بدون این که درب راهرو اصلی را باز کنند، دو اتاق از درب وسط می توانند با هم در ارتباط باشند.

کابانا(Cabana):اتاقی است هم کف، که پنجره آن به محوطه ای باز می شود که متصل به استخر شناست. ساکن چنین اتاقی می تواند برای تعویض لباس از اتاق مخصوص خود استفاده نماید.

فیستا سوئیت(Fiesta Suite): این نوع سوئیت ها معمولاً در هتل هائی قرار دارند که دارای سالن عروسی است و پس از پایان مجلس عروسی، برای استراحت و خواب در اختیار عروس و داماد قرار می گیرد. معمولاً مخارج این سوئیت قبلاً جزو هزینه های مجلس عروسی منظور گردیده و حساب جداگانه ای ندارد.

انواع تخت در هتل

– تخت سالن پذیرایى/ کاناپه قابل تبدیل به تخت Bed- parlor

– کاناپه تبدیل به تخت Bed-Studio=Convertible Sofa

– کاناپه تبدیل به تختخواب Convertible Couch

– مبل تختخوابشو Sleeping Couch

– تخت دیوارى Folding-up bed

– تخت تاشو Roll-A-Way-Bed

– یک تخت یکنفره Single

– دو تخت جداى تکنفره Twin

– یک تخت دونفره Double

– یک تخت دونفره و دو تخت تکنفره Twin Double

– تخت دونفره بزرگ Queen Size

– تخت بزرگ King Size

– تخت دوبل دوبله Double- Double Bed

– تخت با تشک آبى Water Bed

– تخت دو طبقه Bunk Beds

تختخواب بچه: مسافرینى که بچه همراه مى آورند، معمولاً نیاز به تختخواب بچه دارند، زیرا تختخوابهاى مسافرین براى بچه مناسب نیست و احتمال دارد بچه از روى تختهاى معمولى و مخصوص بزرگسالان به زمین بیافتد. این نوع تختها هم طى فرمى که قبلاً اشاره شد، به اتاق اضافه مى شود و وجه اضافى نیز به حساب منظور مى گردد. تختخواب بچه، رو تشکى مشمع نیز دارد که مانع از رسیدن رطوبت از بچه به تشک مى شود.

تختخواب تاشو(Extra Bed): چون تعداد افراد بعضى از خانواده ها زیاد و بیش از تعداد تختخوابهاى اتاق است، استفاده از تخت اضافى ناگزیر خواهد بود. تختخوابهاى اضافى را Extra Bed مى نامند. این تختها در طبقات هتل وجود دارد و براساس فرمى که Reception به خانه دارى مى دهد، در اختیار اتاقها گذاشته مى شود. این تختها از نوع تاشو مى باشند و علت این که بایستى طى صدور فرمى تحویل داده شود این است که بابت تخت اضافى، وجه اضافى از مسافر دریافت مى شود که به حساب اتاق منظور مى گردد. از این فرم نسخه اى نیز به Cashier (صندوق) مى رود تا وجه تخت اضافى به حساب اتاق نوشته شود.

انواع سرویس در هتل ها

O.R) Only Room): یعنی اتاق جهت اقامت بدون هیچگونه وعده غذائی.

B.B) Bed & Breakfast):یعنی اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه در روز.

H.B) Half Board): یعنی اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه و یک وعده نهار یا شام. مثلاً سرویس H.B در دبی معمولاً به یک وعده صبحانه و یک وعده نهار اطلاق گردیده در حالی که همان سرویس در ترکیه (منطقه آنتالیا و منطقه دریای اژه) به یک وعده صبحانه و یک وعده شام اطلاق می گردد.

F.B) Full Board): یعنی اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه ، یک وعده ناهار و یک وعده شام. در بعضی از هتل ها این سرویس بصورت سرویس Full board plus یعنی اتاق جهت اقامت همراه با یک وعده صبحانه ، یک وعده ناهار ، یک وعده شام و نوشیدنی ها هنگام صرف ناهار و شام ارائه می گردد .

ALL) All Inclusive): یعنی اتاق جهت اقامت همراه با تمام وعده های غذائی شامل صبحانه، ناهار ، عصرانه و شام و نوشیدنی های رایگان . این سرویس معمولاً در هتل های واقع شده در شهرهای ساحلی نظیر کوش آداسی ، بودروم ، مارماریس آنتالیا و . . . ارائه می گردد و بسته به نوع نوشیدنی ارائه شده مثلاً تولید داخل یا خارج کشور و اینکه در چه ساعاتی از شبانه روز ارائه می گردد دارای واژه های متفاوتی است نظیر Ultra All Inclusive و Maximum All Inclusive. در بعضی از هتل هائی که چنین سرویسی ارائه می گردد استفاده رایگان از ورزشهای آبی از قبیل جت اسکی ، اسکی روی آب ، غواصی ، ماساژ و . . . برای یکبار در طول اقامت جزئی از سرویس می باشد.

UALL) ULTERA All Inclusive): یعنی صبحانه و ناهار و شام و نوشیدنی داخلی و همینطور خارجی و عصرانه در طول ۲۴ ساعت . در این هتل ها نیز در ابتدای ورود به شما برنامه ای داده می شود که در چه ساعتهایی می توانید از سرویس های رستوران ها و نوشیدنیها استفاده کنید.

اصطلاحات مربوط به سن مسافر

بزرگسال Adult: به افراد بیش از ۱۲ سال اطلاق می گردد و با علامت اختصاری ADL نشان داده می شود.

اطفال ۲-۶ سال Child: کودکانی هستند که معمولاً در هتل ها به آنها تخت اختصاص نمی یابد و با علامت اختصاری ۶-۲ CHD نشان داده می شود.

اطفال ۶-۱۲ سال Child: کودکانی هستند که معمولاً در هتل ها به آنها تخت از نوع سفری اختصاص می یابد و با علامت اختصاری ۱۲-۶ CHD ن نشان داده می شود.

نوزاد Infant: به کودکان زیر دوسال اطلاق می گردد که معمولاً در هتل ها به آنها تخت اختصاص نمی یابد و با علامت اختصاری INF نشان داده می شود.

 

هادی عربی گل 

کارشناس خبره هتلداری و گردشگری کد 868 

09151105825

تشریفات بین المللی

 

تشریفات چیست؟

    کلمه فارسی تشریفات از معادل انگلیسی پروتکل[1] مشتق شده است. این واژه در دیپلماسی به معنای ثبت پیش نویس کنفرانس‌ها، مدارک دیپلماتیک شامل موافقت نامه‌ها، قراردادها و اعلامیه‌ها و نیز مجموعه شیوه‌ها و روش هایی است که وزارت امور خارجه می‌بایست در مکاتبات رعایت نماید. امروزه پروتکل به معنای اشکال، مراسم و آدابی است که از سوی روسای کشورها، دیپلمات ها و نمایندگان هر کشور باید رعایت شود. تعریف جامع تر تشریفات، مجموعه آداب و رسوم، مقررات و قوانینی که در مراسم رسمی بین افراد و اعضای هیات‌های دیپلماتیک، وزارت امور خارجه، دولت ها و در کنفرانس‌ها و مجامع بین‌المللی معمول می‌باشد. به پروتکل بایستی نزاکت یا اتیکت[2] را نیز اضافه کرد که به معنای طرز برخورد افراد با یکدیگر در زندگی روزمره است. بعضی از رفتارها از حدود مرزها نیز گذشته و به عنوان یک نزاکت بین‌المللی مورد قبول قرار گرفته اند و تقریباً در همه جوامع بین‌المللی به شکلی مشابه و یکسان رعایت می‌شوند، مجموعه این رفتارها تحت عنوان کد رفتار بین‌المللی» معرفی شده است.

 

مشخصه های تشریفات

   رعایت تشریفات مقدمه ای برای حضور در یک محفل و رویداد اجتماعی، مذهبی، ی، فرهنگی و علمی محسوب می شود. در این معرض، فقط برای خود زندگی نمی کنیم. از چارچوب خاصی به ما نگاه می شود و بعنوان برگزیدگان یک کشور مورد قضاوت هستیم. بنابراین باید از عادات ناپسند اجتناب نموده و عادات پسندیده را بپذیریم. حتی اگر این حضور توام با صرف وقت و زحمت و مغایر با تمایلات شخصی ما باشد.

  پوشیدن لباس رسمی، آراستگی، تظاهر به خوشحالی و یا تاسف، دوستی های ناخواسته، رعایت تقدم، . همگی ممکن است با خواسته‌های شخصی ما مغایر باشد، ولی به خاطر پیشبرد اهداف سازمانی ناگزیر به انجام آن هستیم. با رعایت کد رفتار و اصول تشریفات، در جهت منافع ملی و مصالح سازمانی قدم برمی داریم  و در این صحنه همواره می‌بایست این منافع بر خواسته های فردی و نفع شخصی مقدم باشند.

     البته که در تشریفات بایستی جایگاه آداب و رسوم و معتقدات ملی را نیز مد نظر قرار داد. رعایت اصول تشریفاتی به معنای چشم پوشی از آداب و رسوم و سنت‌های ملی و مذهبی نیست. در یک رویداد بین المللی، هر تبعه‌ای می‌بایست ارائه دهنده شخصیت و هویت ملی خود باشد. تشریفات می‌بایست تلفیقی از آداب و رسوم و سنن ملی و اصول تشریفات بین‌المللی باشد.

 

رعایت آداب و تشریفات پسندیده در مراودات بین المللی - تجاری

در خصوص کاربرد آداب و تشریفات پسندیده در مروادات دیپلماتیک و مطلب زیادی آمده است. اما در مراودات تجاری بین المللی نیز اصول کلی حسن سلوک کاربردی فزاینده دارد. به ویژه آنکه عده مدیران بخش تجاری با سابقه کار در سازمانهای بین المللی و گاه دیپلماتهای پیشین در حال افزایش است. البته قبلا در آمریکا تصور می شد که تشریفات موضوعی زاید است و امری است که برای سفرا و دیپلماتها مفید است و به کار بازرگانان نمی آید. اما امروزه بسیاری از مدیران و مقامات شرکتهای بزرگ به آشنایی هر چه بیشتر با اصول تشریفات بین المللی علاقه نشان می دهند و آشنایی با اصول تشریفات به عامل مهم برای تجارت، فروش بیشتر و طبعا سود افزونتر به عنوان هدف اولیه هر تجارت، تبدیل شده است.

الن ولفهرست[3] یکی از کارشناسان تشریفات تجاری بین المللی تعریف می کند که مدیر فروش یک شرکت بزرگ موقعی که سر میز شام با حضور طرف قرارداد، دست به کاری زد که مرسوم نبود، یعنی چاقوی سسی خود را لیس زد. این لیسیدن، برای او30 میلیون دلار تمام شد. طرف قرارداد، فقط از این عمل وی آزرده شده بود و قرارداد را با مدیری که آداب دان نبود، لغو کرد.

کارشناسان و دست اندرکاران آموزش تشریفات برای حضور در مهمانیهایی به اصطلاح کاری» و نیز اولین ملاقاتها توصیه هایی ارائه کرده اند که برخی از آنها در ادامه مورد اشاره قرار خواهد گرفت.

 

پوشش رسمی

-   نسبت به جزئیات لباس خود و اعضای گروه خود بی اعتنا نباشید و در جیب های بیرونی لباس خود خودکار، مداد، عینک، شانه و دیگر وسایل را قرار ندهید.

-   در اکثر رویدادها، نوع پوشش و لباس مورد نظر از سوی میزبان در کارت دعوت و یا بسته اطلاعاتی ویژه شرکت کنندگان مشخص می شود. در چنین شرایطی، بایستی نظرات میزبان را مورد توجه قرار داد.

-   هرچه تعداد دکمه های کت و شلوار شما کمتر باشد، رسمی تر است. توصیه می شود در محافل رسمی و اداری از کت های دو دکمه استفاده شود. این نوع کت شما را لاغرتر نشان می دهد و باعث می شود پیراهنتان نیز بهتر به نظر می رسد. کت های ۲ دکمه برای مردان کوتاه تر و کت های ۳ دکمه برای مردان بلند تر مناسب است. کت و شلوار با طرح راه راه (البته راه راه ریز) برای افراد کوتاه قد مناسب تر است.

-   کت و شلوار و یا مانتوی مشکی، نوک مدادی و سرمه ای و ساده در محافل رسمی و اداری مرسوم تر است. پوشیدن کت و شلوار و مانتو رنگی، بسیار نقش دار (مانند چهارخانه) و خیلی روشن و از پارچه های براق در محافل رسمی چندان عرف نیست. از پوشش رنگی بیشتر در کشورهای شرق و جنوب آسیا استفاده می شود.

-   سایز کت و شلوار نباید بیشتر از سایز معمول فرد باشد سرشانه های کت  باید جذب شانه هایتان باشد. بهتر است قد آستین کت تان حداکثر تا انگشت شست باشد. نمایان شدن یک دو سانتی متر از لبه آستین پیراهن از زیر کت جلوه مطلوبی به شما می دهد. شلوارتان زیاد گشاد و بلند نباشد که زیر پاشنه پایتان برود. اندازه قد شلوار باید به حدی باشد که جورابتان دیده نشود. مدل های به اصطلاح خمره ای و با پیله های زیاد، توصیه نمی شود.  

-      استفاده از کت تک، کت های طرح دار و یا کت براق در محافل رسمی و حرفه ای چندان مرسوم نیست.

-      استفاده از پیراهن چهارخانه، خصوصاٌ چهارخانه درشت یک فاجعه واقعی است.

-   استفاده از پیراهن با یقه معروف به دیپلماتیک تنها برای نمایندگان وزارت امور خارجه نیست و به نمایندگان سایر سازمانها و نهادهای ایرانی توصیه می شود. 

-   اگر کت و شلوار به تن دارید، از جوراب سفید استفاده نکنید. جوراب سفید از هر جنسی و با هر مدلی، نوعی جوراب ورزشی و غیر رسمی محسوب می شود. بهترین رنگ جوراب با لباس رسمی، مشکی یا نوک مدادی است. می گویند اگر می خواهید بدانید که یک نفر خوش پوش است، به جوراب و کفش او نگاه کنید.

-      پوشیدن کفش اسپرت و راحتی با کت و شلوار رسمی عرف نیست. بهترین جنس کفش رسمی، چرم با رنگ مشکی است. 

-   رنگ کمربند و کفش معمولاً یکی ست. مگر در مواردی که از کمربند جیر استفاده شود. کمربند مشکی تنها کمربندی که همه آقایان باید داشته باشند.

-      نصب بج و لوگوی بانک که در اندازه مناسب ساخته شده باشد، بر روی کت بسیار توصیه می شود.

جلسات و ملاقاتها

-      تا حد امکان از ذکر نکات نامربوط با موضوع جلسه خودداری کنید.

-   در برخی مجالس خصوصاً میزگردها و همایش ها، محل استقرار شرکت کنندگان از پیش تعیین می شود. پیش از نشستن نسبت به درستی محل استقرار خود اطمینان حاصل کنید.

-   هنگام خوش آمدگویی، نباید خجالت کشید. بلکه باید با خوشرویی تعارف کرد و به آرامی لبخند زد. لبخند همیشه انسان را زینت می بخشد و شما را مصاحب خوبی برای دیگران می سازد.

-      اگر در جمع، کسی عطسه کرد، لازم نیست توجه نمایید و ابراز لطف نمایید.

-   مقامات مجازند در دیدار با همدیگر، پای خود را روی پای دیگر بیندازند. به صورتی که زیر زانوی یک پا روی زانوی پای دیگر قرار بگیرد. ملل مختلف تلقی متفاوتی از پا روی پا انداختن دارند. برخی آنرا نمی پسندند و برخی نوعی از آنرا نشان می دهند. مثلا اروپایی ها معمولا بلافاصله پس از نشستن، پای راست را روی پای چپ می اندازند. نکته جالب دراین باره، ویژگی خاص اعراب است. برای مقامات عرب، انداختن پاها روی هم به صورتی که تخته کفش طرف مقابل، به سمت شان باشد بسیار ناراحت کننده است و سبب دلخوری شدید آنها می شود.

-   اما در دیدارهای رسمی، مقامات با رتبه پایین تر، باید پاها را در کنار هم و با فاصله بسیار کم روی زمین قرار دهند. طوری که به نظر بیاید پاها تقریبا جفت شده است.

 

مصافحه و معرفی

-   با یک دست، مصافحه کنید. در بین مسلمانان و برای مثال در پایان نماز جماعت مرسوم است که با هر دو دست مصافحه می کنند. اما در محافل رسمی چنین نیست.

-      همواره مقام بالاتر و یا فرد مسن‌تر در دراز کردن دست پیش قدم می باشد. دراز کردن دست توسط مقام پایین‌تر دور از نزاکت معمول می‌باشد.

-      به هنگام دست دادن می‌بایست به صورت طرف مقابل نگاه کرد و دست وی را فشرد و به وی توجه کرد. دست باید گرم و خشک باشد.

-   نباید به مدت طولانی دست افراد را نگاه داشت و بیش از حد وم فشار داد، به خصوص در مواردی که صمیمیتی بین طرفین وجود نداشته باشد. حدود 5 ثانیه کفایت می کند.

-      به هنگام دست دادن نباید دست دیگر در جیب باشد.

-      فرد تازه وارد می‌بایست اول به مقام بالاتر و سپس به سایر افراد دست دهد.

-      افراد جوان تر خود را به افراد مسن تر معرفی می‌کنند.

-      افراد پائین تر از لحاظ علمی خود را به افراد بالاتر معرفی می‌کنند.

-      در معرفی اعضای یک گروه، ابتدا سرپرست و یا بلند پایه ترین فرد گروه را معرفی کنید.

-      دست دادن با دستکش توسط آقایان برخلاف نزاکت است، در حالی که خانم‌ها می‌توانند با دستکش دست دهند.

-   در کشورهای اسلامی دست دادن با ن حرمت دارد و این امر می‌بایست قبل از مواجهه شدن به نحو مقتضی به طرف مقابل تفهیم گردد تا از بروز سوء تفاهم جلوگیری شود. چنانچه فرصت تفهیم موضوع به طرف مقابل نبوده است، نگهداری جزوه، رومه، لپ تاپ، . در دست راست و کمی بیش از فاصله عرف ایستادن، شاید موثر واقع شود، طرف مقابل مصافحه را ممکن نداند.

-   توصیه می شود در رویدادهای رسمی بین المللی و در اولین برخورد نسبت به تبادل کارت ویزیت اقدام شود. علاوه بر معرفی و آشنایی، از کارت برای تبریک، تشکر، ابراز هم دردی و عرض تسلیت و خداحافظی نیز استفاده نمود.

-      به طور معمول قطع کارت ویزیت برای مردان 5 × 9  و برای بانوان  4 × 8  است.

-      برای کارت ویزیت رسمی می‌بایست از زمینه سفید استفاده نمود.

 

ضیافتها

-      صبر کنید تا همه افراد دور میز غذای خود را دریافت کنند بعد شروع به خوردن نمایید.

-      پاکت خالی شکر یا قند را زیر بشقاب قرار می دهند.

-      غذای اصلی را از همان ابتدا به تکه های کوچک قطعه قطعه نکنید. بلکه یکی دو تکه کوچک جدا کنید، بعد دوباره تکرار کنید تا غذا تمام شود.

-   تلفن همراه خود را سر میز غذا خاموش کنید. اگر تلفن شما روشن باشد و پس از زنگ خوردن به آن پاسخ دهید، یعنی که تلفن کننده از آنها که سر میز نشسته اند، برای شما مهمتر است. این کار دور از آداب است.

-      آشنایی با انواع کارد و چنگال و ظروف مخصوص سوپ غذای اصلی، دسر، .توصیه می شود.

-      با دستمال سفره، چنگال و دیگر متعلقات میز نباید بازی کرد.

-      پس از صرف غذا، کارد و چنگال خود را موازی هم قرار دهید.

-   دقت نمایید تا کارد و چنگال از دستتان روی میز نیفتد. اگر افتاد، دستپاچه نشوید و آنرا رها کنید. در صورتیکه مأمور پذیرایی متوجه نشد، او را بخواهید و چنگال دیگری درخواست کنید.

-   سر میز، صحبت با بغل دستی نباید به گونه ای باشد که کاملاً به طرف وی چرخیده باشید و پشت شما به همسایگان دیگرتان باشد. در ضمن، مرسوم نیست که از این سوی میز با میهمانان دیگر سوی میز صحبت کرد.

-   حتی المقدور از همسایه خود نخواهید که طرف غذا یا مخلفات را به شما بدهند. در مهمانیهای رسمی عموماً در کنار هر میز، پیشخدمتی برای عرضه این خدمات آماده ایستاده است، از او کمک بگیرید. البته در مهمانیهای خانگی می توان از بغل دستی کمک گرفت.

-      اگر قصد دارید با کسی که کنار شما نشسته است صحبت کنید دست از غذا خوردن بردارید و کاملاً متوجه او باشید.

-      آرنج ها را نباید روی میز گذاشت. خیلی نزدیک و یا خیلی دور از میز نشستن هم پسندیده نیست.

-      نباید بر روی صندلی لم داد و یا صندلی را به عقب خم کرد.

-      سر میز از بیماری و شکست ها و ناراحتی هایتان صحبت نکنید.

-      نامه ها و مدارک را سر میز غذا به خصوص هنگام مهمانی رسمی مطالعه نکنید.

-      دستمال سفره را می توان فقط بر روی لبها برد و دستها را با آن تمیز کرد. آنرا برای خشک کردن صورت نباید بکار برد.

-      بعد از صرف غذا لازم نیست دستمال سفره را تا کرد. آنرا بدون تا کردن روی میز قرار دهید.

-      از خوردن هیچ غذایی به دلیل اینکه از آن